Tag Archives: łamanie

Ćwiczebnik typo

 |  15 lutego 2023  |  15.01:30 CET  | 

Na moim biur­ku nowa książ­ka od Rober­ta Ole­sia nawo­łu­je do twór­cze­go wysił­ku, filu­ter­nie mru­ga­jąc kolo­ro­wy­mi lite­ra­mi tytu­łu, a mię­dzy jego wier­sza­mi skry­wa­jąc obiet­ni­cę pomo­cy. Przej­rza­łem, prze­czy­ta­łem, prze­ćwi­czy­łem «Zrób pro­jekt typo. Pro­jek­ty typo­gra­ficz­ne, któ­re roz­wi­ną two­je umie­jęt­no­ści twór­cze i uroz­ma­icą portfolio»

Dawno temu w Ameryce

 |  7 września 2011  |  21.22:40 CEST  | 

Zain­spi­ro­wa­ny krót­kim wpi­sem Yve­sa Peter­sa na blo­gu Font­Fe­ed, posta­no­wi­łem z grub­sza opi­sać inte­re­su­ją­cy pro­ces pro­duk­cji książ­ki obo­wią­zu­ją­cy daw­no temu w Ame­ry­ce, w dużej dru­kar­ni typo­gra­ficz­nej, a poka­za­ny w fil­mie «Making Books», wyda­nym przez Encyc­lo­pa­edia Bri­tan­ni­ca Films Inc. w 1947 roku (w tek­ście Yve­sa pole­cam uwa­dze proś­bę o wspar­cie dzie­ła pt. «Lino­ty­pe. The Film»)

Rozmowa z Andrzejem T. Spotkanie trzecie, ostatnie

 |  14 czerwca 2010  |  23.55:04 CEST  | 

Trze­cie spo­tka­nie koń­czy cykl. Czy typo­gra­fia jest czę­ścią nasze­go życia? Czy jest waż­na? Na czym pole­ga jej zna­cze­nie? Sty­ka­my się z nią na co dzień, ale czy ją doce­nia­my lub choć­by dostrze­ga­my? Mam nadzie­ję, że wszyst­ko, o czym z Andrze­jem Toma­szew­skim mówi­li­śmy, sta­no­wi jakąś pomoc dla pro­jek­tan­tów, a przy­naj­mniej inspirację

Will Powers

 |  21 grudnia 2009  |  19.27:14 CET  | 

Wil­liam Powers, to jeden z nie­licz­nych dziś dizaj­ne­rów, któ­rzy zaczy­na­li swo­ją dro­gę od pra­cy w oło­wiu. Zdo­był zawód zece­ra i zanim zaczął pro­jek­to­wać parał się dru­kar­stwem. Póź­niej pra­co­wał rów­nież w wydaw­nic­twach i agen­cjach rekla­mo­wych jako desi­gner, type direc­tor i redak­tor. Wykła­dał pro­jek­to­wa­nie ksią­żek i typo­gra­fię na uczelniach

Rozmowa z Andrzejem T. Spotkanie pierwsze

 |  1 czerwca 2009  |  21.55:37 CEST  | 

Moż­na dys­ku­to­wać, wymą­drzać się, zasnąć lub bez­wied­nie roz­dzia­wić gębę. Po pro­stu moż­na się przy nim czuć swo­bod­nie, nie nara­ża­jąc na żad­ne kon­se­kwen­cje. Spo­tka­nie z Andrze­jem Toma­szew­skim prze­bie­ga miło. Nie pamię­tam, aby było ina­czej. Zapra­szam na pierw­sze z dwóch, a może trzech czy dzie­się­ciu — szcze­rze nie wiem. Ale chy­ba będzie ciekawie